Unë dhe emocionet e mia

Mendoni pozitivisht, mos u trishtoni, buzëqeshni. Nëse keni një ditë të keqe, thjesht duhet të buzëqeshni, nëse jeni nervoz duhet të ndaloni së qeni nervoz, nëse jeni djalë, djemtë nuk qajnë. Shpesh i dëgjojmë këto fjalë nga dikush që dëshiron të na gëzojë dhe të na largojë nga disponimi aktual. Megjithatë, emocionet janë si shiu dhe këtë herë nuk kemi nevojë të mbajmë çadër që t'i kuptojmë plotësisht, të veprojmë me to dhe të dimë t'i shprehim.

Si fëmijë, shpesh dija t'i fshihja emocionet e mia. Kur ndihesha e trishtuar, gjithmonë kisha një buzëqeshje në fytyrën time. Kur inatosesha, nuk e shprehja inatin, rrija e qetë. Thjesht mendoja se sido që të them nuk do të më kuptojnë, nuk do të kem të drejtë, do të tallen me mua. Kështu, mësova të mos i shpreh fare emocionet e mia, t'i mbuloj dhe t'i trajtoj në mënyrën time.

Pas pak, fillova t'i shkruaj emocionet e mia në një ditar. Ditari ishte si një miku im dhe ia tregoja çdo ditë emocionet e mia. Kur isha e pikëlluar, e zemëruar, shkruaja se cila është arsyeja pse ndihem kështu, kur isha e lumtur shkruaja se çfarë ishte ajo që më gëzonte. Dija se çfarëdo që të shkruaja nuk do të më gjykojë, do të më kuptojë, dhe nga ana tjetër askush nuk mund ta merrte e ta lexonte dhe kjo më jepte njëfarë sigurie.

Kur fillova të zhvillohem si person, të fitoj lidhje të ngushta, ngadalë filloja të kuptoj se nuk është aq keq që njeriu të shprehë emocionet e tij, qofshin ato të mira apo të këqija. Se për çfarëdo situate është mirë që njeriu të ketë mendime, emocionet e tij, megjithëse dikujt ndoshta nuk do t'i pëlqejë ose ndoshta nuk do ta kuptojë pse ndihem kështu. Megjithatë në fund të fundit unë nuk jam emocioni im, thjesht ndihem kështu.

Ne jemi të gjithë njerëz, e jo kompjuterë, kështu që të gjithë kemi emocione. Ata janë një pjesë shumë e rëndësishme e marrëdhënieve ndërnjerëzore. Gjatë një dite mund të kemi shumë emocione të ndryshme. Jemi të ekspozuar ndaj ngjarjeve të ndryshme, njerëzve që na shkaktojnë reagim emocional. Mund të jemi të pikëlluar, të lumtur, të zemëruar, të zemëruar. Dhe kjo është krejtësisht në rregull.

Ne nuk mund të kemi frikë nga emocionet, ne mund të kemi vetëm një përvojë negative me ndonjë emocion ose situatë, dhe për këtë arsye mund të paraqitet frikë. Është e rëndësishme të dimë se nuk duhet kurrë t’i mbajmë brenda vetes, sepse kur i shtyjmë mënjanë ose i shpërfillim ato, bëhen më të forta dhe pamundësia për t'u përballur me emocionet ndikon në çdo aspekt të përditshmërisë sonë.

Më lejoni t'ju tregoj një sekret të vogël... Unë ende shkruaj ditar, por megjithatë kur shkruaj identifikoj emocionin, vetëdijesohem për atë se si ndihem, nuk e fsheh nga vetja, nuk e mbaj brenda, e di pse ndihem kështu nuk e fajësoj veten dhe pranoj çdo emocion. Në këtë mënyrë, unë në fakt mësova ngadalë si të shpreh emocionet, të ndërtoj emocione pozitive dhe të kërkoj ndihmë ose mbështetje gjatë ballafaqimit me ndonjë emocion të vështirë. Sepse në fund të fundit, qëllimi nuk është t’i largojmë emocionet e rënda, por të kemi marrëdhënie të shëndoshë me to.

Emocionet janë si një gamë e gjerë ngjyrash që e paraqesin jetën në një copë letër. Çdo emocion është paraqitur me ngjyrë të ndryshme, që jep edhe një kuptim të ndryshëm. Pra, siç e dimë se ekzistojnë më shumë ngjyra, ekzistojnë edhe më shumë emocione. Dhe sipas kësaj, pse të mos e ngjyrosim botën me të gjitha ngjyrat lara-lara?